lunes, julio 09, 2007

Cuento II. Alén.

Nostálgica: recupero para este espacio un breve suspiro escrito hace casi diez años, cuando apenas tenía 15 años.
Sorprendida: porque aun mantiene la frescura por la que tanto me había gustado al escribirlo. Y un millón de imágenes se agolpan en mi memoria.
Avergonzada: está escrito en gallego (supongo que en gallego ya no normativo XD) y no me atrevo a traducirlo. No creo que tuviese sentido en otro idioma.
Con todo y a pesar de todo, espero que os guste: ALÉN

"A lúa perdeuse, perdeuse para sempre aquela noite.
Aurora só quería voar e acaricia-lo ceo, ser un paxaro ou unha bolboreta, por un intre.
Saiu da casa no medio da noite, espida, e correu co vento e xogou coa choiva e coas árbores. Aurora só quería divertirse.
Bailou nun aquelarre ó son das frautas dos trasnos e guiou á Santa Compaña polo pobo. Aurora só quería ser pícara.
Bañouse no mar e cantou coas sereas, nadou cos golfiños e engañou ás mareas. Aurora só quería ser importante.
Escoitou ás fadas brancas representar a Shakespeare e bebeu do ponche dos desexos de Michael Ende. Aurora só quería ser inocente.
Mostroulle o seu amor a algún galante xove, mentres contaba as estrelas e sentía a paz das flores. Aurora só quería ser querida.
Sentiu o perfume das cousas belas, respirou a tranquilidade... e soubo que endexamais volvería. Aurora, só quería ser libre.
Sabe Deus que todo ten un prezo e sairon buscala, pero ela foi máis rápida e ninguén puido facer nada. Perdeuse nun abismo, alén da realidade; levouna a morte. Máis por un intre puido voar e acaricia-lo ceo, foi paxaro e bolboreta, foi inocente e pícara, foi importante e querida, e sobre, todo foi libre.
E a lúa perdeuse, perdeuse para sempre aquela noite."

5 comentarios:

Isabel Barceló Chico dijo...

Me alegro que estés de regreso. Besos.

Anónimo dijo...

Que bonita narración...¿la escribiste con quince años? pues es preciosa...Aurora, bailando con sensuales Sirenas, presenciando aquelarres, naufragando en las aguas de la diversión, haciendo honor a Ende...francamente me ha parecido inigualable, en especial el final. Muy, muy arrollador!!! Estás hecha una artista niña, de verdad!!! Además de una hechicera mágica que una vez más me envuelve con su don :) Miles de besitos mi angelito gótico!!!

krisish dijo...

Me ha encantado.Inocente y pícara, importante y querida, y sobre todo libre. Todos queremos ser como Aurora al fin y al cabo.
Biquiños :)

Anónimo dijo...

¿Cómo estás preciosa? Se te hecha de menos!!!! Pasé a dejarte un ramo de besos!!! así, envueltos con un cordón de seda!!!
Un abrazo enorme mi bello angelito!!!!

Zoe Favole dijo...

Gracias a las 3 por haber comentado este post -me hacía mucha ilusión compartirlo con vosotras - y por seguir siempre pendientes de este pequeño espacio. He estado intentando ser Aurora yo tb y vuelvo con millones de cosas que contaros..... Un abrazo repleto de estrellas.......